سعود ده‌نمكي يك پديده است. چه با او موافق باشيم چه مخالف، سينماي ده‌نمكي با همان مولفه‌هاي آشنا، بخشي از گذار تاريخي سينماي ايران است كه نمي‌توان و نبايد ناديده‌اش گرفت. مسعود ده‌نمكي در نگاه اول كمي خجالتي به نظر مي‌رسد، اما اگر ذهن و چانه‌اش گرم شود، كم‌كم از لاك خجالت بيرون مي‌آيد و حرف‌هاي صريح و داغ مي‌زند و البته مصاحبه بدون حرف صريح، بيشتر شبيه يك انشاي دو نفره كسالت‌آور است. ده‌نمكي بوضوح درباره «اخراجي‌ها» تعصب دارد و در ناخودآگاه خود هميشه آماده دفاع از سه‌گانه ماندگارش است. او حالا با ايده‌هاي جديدي به آينده‌اش در سينماي ايراني مي‌انديشد. گفت‌وگوي «جام‌جم» با مسعود ده‌نمكي را از نظر مي‌گذرانيد.

...